Gitme zamanı

Ve gün olur,

Gelir gitme zamanı

Çekilir toprak ayaklarının altından

Çöker ümüğüne masmavi gökler

Alamazsın plastik bir toptan aldığını bunca yıldır

Veremezsin yetim yavrulara verdiğini bir baş okşamasının

Sustuklarına seslenirsin “hey” diye

Gemilerin alabora olur dinginliğin denizinde yüzen

Gün olur

Ay bütün sularını çeker alır yer yüzünden

İtilir kakılırsın,

Simsiyah bir iz bırakır içinde

Koşma hevesiyle yürüdüğün bütün o yollar

Bölünmüş kuru bir ekmek gibi dağılır zihnin

Arpa tanelerinin hışırdaması gibi

Uğuldar beynin antik bir hüzünle

Çentikler atageldiğin bu mahpusluk

Seni bir iç zindana tıkarda

Bulamazsın nefesine katacak bir yudum nefes

Gün olur

Ağlamak betimlemez hüznünü

Belki, bir kaplumbağa yavrusu mu dersin

can umuduyla köpük köpük dalgalara koşan

belki, yırtık bir çocuk çorabı mı dersin

kirli ve üşümüş parmaklarının arasından fırladığı

buğulu bir ses kaplıyor ufkumu

delirmek mi diyorsun,

aklın bunca acıya dayanmayıp bayıldığı

Oysa umut fidelemiştik yarıp ta zamanın bağrına

Maveranın sesi değmişti kulaklarımıza da

Heyecandan çocuğa kesmişti gözlerimiz

Daha büyük ufuklara dikmiştik gözlerimizi

Küçük bir misket gibi yuvarlanırken önümüzde dünya

Bütün burçlarına vurdular acımadan

Ve düştü yüreğim…