Şair Üşümesi

bronşuna it dadanır adamın bu soğukta.
tuuuu desen yere düşmüyor!
Çarşamba'yı olmazsa bile,
Perşembe'yi kesin alır bu sel.
sıcaklık düşüyor, soğukluk düşmüyor.
ve bunu da muhalefet iktidara yüklüyor
muhalefet işte,
kimi bulsa düdüklüyor
oysa dışarısı soğuk!
bayrak direkleri ve heykeller bile üşüyor
ne Celcius ne Fahrenheit
bir kaç deyusla geçiyor koca kış yine.
bilumum öğrenciler, polisler, simitçiler
cilve, kapris hatta fotosentez yapanlar dahi.
kimi görsem ne görsem üşüyor
aşıklar, maşuklar, estetisyenler,
diştaşları, tartarlar, tatarlar dahi...

Azra

gözlerimde aralıksız foton yağmuru

ağzım tavanına kadar açık.

Susuzum, dilim, dimağım kupkuru.

-akıl ! -beni bekleme sen çık !

sıcak,

bir serinlik umuyorum oddan, ocaktan

terlemişim ve kurumuşum, her yerim tuz

mutluluk melekleri bana sesleniyor uzaktan,

-ey sefil....sen varsan biz yokuz...

yürüyorum,

bir deniz peydahlanıyor beynimden

suyun sahilden yeni çekildiği sıralar

bir farkı var ama bu Azra’nın yüreğimden

kapanıyor ardımdan kumda bıraktığım yaralar